با انحنایی کوچک می توانیم صندلی های آتلیه مان را روی یکدیگر قرار دهیم . یکی از معضلات آتلیه ها هنگام جمع کردن وسایلشان برای ایجاد فضایی بزرگ تر روی هم قرار دادن صندلی ها است . اما در آتلیه ما چنین امکانی وجود ندارد . با این ایده که در واقع به آتلیه مربوط نیست ، به راحتی میتوان از فرصت های بزرگی که در اطرافمان وجود دارد و به آنها توجهی نمی کنیم ، استفاده کنیم .

آیا ما نیز نگاهی بنیادین به عناصر دور و کنارمان داریم ، یا هر روز سر به زیر می رویم و سر به زیر برمی گردیم؟