پل هنر مسیری است که به «برج ایفل» ختم می‌شود و یکی مهم‌ترین کانون‌های گردشگری پاریس است  و سالانه زوج‌های جوان زیادی از سراسر جهان به این مکان می‌آیند و قفلی را به نماد عشق‌شان به آن آویزان می‌کنند.

اما فارغ از این موضوع ، بیاییم با نگاهی معمارانه به این موضوع بنگریم....ما در این پل شاهد معماری ای هستیم که توسط مردم رخ میدهد و نه توسط معماری خاص!

در بسیاری از دانشگاه های معماری مخصوصا در ایران فضایی برای تعامل دانشجویان جهت همکاری بین دوره ای بین افرادی که تجارب بیشتری در اختیار دارند و آنها که از چنین فضیلتی برخوردار نیستند وجود ندارد . در اکثر زمان ها چنین اتفاقاتی به حیاط و یا غذاخوری می انجامد که نتیجه ی مورد نظر و تعریف شده ی مذکور را به همراه نخواهد داشت . بسیاری ادعا دارند که چنین فضا هایی را خود دانشجویان باید خلق کنند . بدیهی است که این دانشجویان چنین حسی داشته اند اما حسی که به نتیجه رسیده است .

آیا شما نیز وجود چنین فضایی برای تعامل را تجربه کرده اید ؟ آیا به سادگی هر چه تمام تر نمیتوان چنین فضایی خلق کرد ؟

شرکت طراحی و معماری O Studio ، یک شرکت چینی است که تخصص ویژه ای در بهسازی و نوسازی ساختمان های مخروبه ی بتنی دارد . در طرح کنونی مشاهده می کنیم که خوابگاه دانشجویی مخروبه ی شهر چین ، چقدر خلاق به یک هتل جوان پسند و بسیار مدرن تبدیل شده است . 

ما نیز کم مخروبه نداریم .نظر شما در مورد بهسازی این مخروبه های شهرمان چیست ؟

آنچه امروز با آن در ایران مواجه هستیم ساخت و ساز های انبوه سازانی است که بدون در نظر گرفتن آینده تنها به حال می نگرند و اندکی بعد از آن را . در این طرح ساده اما زیبا که هتل NAKA phuket  نام دارد یکی از موفق ترین پروژه های بزرگ است که به صورت کاملا ساده اما مدولار بدون ایجاد شهرک سازی های بلند مرتبه ، با حفظ حریم توانسته است آسایش و آرامش را برای انسان فراهم نماید. 

آیا نمیتوان در معماری کنونی کشور ما نیز با استفاده از ساخته های مدولار کیفیت مورد نیاز را برای انبوه سازی ایجاد نمود ؟