پل هنر مسیری است که به «برج ایفل» ختم می‌شود و یکی مهم‌ترین کانون‌های گردشگری پاریس است  و سالانه زوج‌های جوان زیادی از سراسر جهان به این مکان می‌آیند و قفلی را به نماد عشق‌شان به آن آویزان می‌کنند.

اما فارغ از این موضوع ، بیاییم با نگاهی معمارانه به این موضوع بنگریم....ما در این پل شاهد معماری ای هستیم که توسط مردم رخ میدهد و نه توسط معماری خاص!

گروه طراحی فاستر و همکاران ، طی پروژه ای عظیم محدوده ای مثلث شکل از شهر قاهره که با جبهه ای از رود نیل در ارتباط است را طراحی کرده اند . آنچه این گروه در نظر داشته اند آن است که بتواند سطح اجتماعی و اقتصادی محدوده ی مورد نظر را افزایش دهند به گونه ای که ریشه های فرهنگی و هویتی شهر قاهره را مد نظر گرفته باشند . 

اما سوال اصلی اینجاست که برای ایجاد یک شکوفایی عظیم ، در بافتی بسیار متمدن و قدیمی مانند این ناحیه از شهر قاهره چه عواملی را باید مد نظر گرفت ؟ چگونه باید طراحی کنیم تا بتوانیم در عین حفظ اصول تمدن و فرهنگ یک ناحیه ، آن را متحول کنیم ؟ و آیا چنین موضوعی در این پروژه رخ داده است ؟

ما امــروز امشب فردا فردا شب پسفردا و .....همش هرجا بریم تو شهریم ! توشهر راه میریم ، رانندگی میکنیم، خرید میکنیم ، تفریح میکنیم ، ورزش میکنیم، درس میخونیم و و و و از همه مهم تر "نفس میکشیم" این زیستن ما در شهر ،شهر را تعریف میکند به یک موجود زنده موجود زنده ای که خیلی خیلی فراتر از یک کالبد شهریه.

در این پست اشاره ای به ابعاد و چندوچون یک شهر خواهیم داشت تا در قدم اول بشناسیم که یک شهر دارای چه ابعادیست.

آیا می توان به سادگی از شهر و خانه سرپیچی کرد؟ شهر ها حکم می کنند و خانه ها دستور می دهند . خانه فریاد می شکد بی حیا باش ، شهر امر می کند که از خویشاونداند بگسل . اما حاک بر شهر کیست ؟ و کیست که خانه را اینگونه بنا می کند ؟ شاید برایمان مهم باشد که بدانیم خانه و شهر امروز ما در ایران چه دستور می دهند و در گذشته به پدران ما چه می گفتند .

و مهم تر اینکه چرا سخن معماری و شهرسازی ما تغییر کرده است ؟

شاید در نگاه اول ، نصب یک تبلیغ ، اگهی یا هر چیز دیگر بر در و دیوار یک شهر امری غیر مهم باشد اما هنگامی که این موضوع تبدیل به یک تجارت و یک صنعت می شود موضوع کاملا تغیر پیدا می کند . در اینجا این دیگر ما نیستیم که تصمیم می گیریم در شهرمان چه ببینیم و چگونه زندگی کنیم . حمله ی متوالی بسیاری از تبلیغات ناخواسته ی بصری از دیوار های شهرمان ذهن بزرگ ما را پر از هشدار های تبلیغاتی می کنند و ما چاره ای برای ندیدن آنها نداریم . 

همواره برای معرفی فصای اصلی یک پروژه المان های عمودی یا عناصر معماری راحت ترین کار برای معرفی فضا هستند اما در این طرح مشاهده می کنیم که ذات بنا یعنی حجم بنای اصلی این کار را به عهده گرفته است . حجمی نه چندان کوچک ، اما نقشی بسیار موثر در فضا سازی .

بسیار برایمان پیش آمده است که با وجود داشتن نقشه نتوانیم مسیر خود را پیدا نماییم . یکی از ای محیط های گیج کننده مترو است . آن هم متروی شهری مانند لندن . طراح اینفوگرافیک کنونی تمام تلاش خود را کرده است که به ساده ترین روش و بدون هیچ گونه آرایش اضافی بتواند این مشکل اساسی شهروندان را حل نماید . مشکلی که نه تنها مشکل را حل نموده ، بلکه به زیبایی آن نیز بسیار کمک کرده است . 

باید این موضوع را متذکر شد که بسیاری از شهروندان تهرانی به دلیل گم شدن و ترس از آن ، به هیچ دلیل از متروی زیر زمینی استفاده نمی کنند.!

ما چگونه می توانیم این مشکل را بر طرف نماییم؟

شرکت chartier dalix architectes ، پروژه ی مدرسه ی ابتدایی خود را به خوبی به سرانجام رساند . این مدرسه ترکیبی از محیط شهری و فضای کودکانه ی یک دبستان در شهر پاریس در فرانسه است . علاوه بر اهمیت بر فضا های خارجی و باز می توان به ارتباط فضایی طبقاتی و همین طور امکاناتی مانند سالن ژیمناستیک و ... اشاره نمود که خود برای یک دبستان چیزی فرا تر از انتظار است . اما خلاقیت در اینجاست که این مجموعه همان طور که ظاهرش بیان می کند در کاربری نیز کاملا با شهر هماهنگ است و فعالیت های خود را با شهر به اشتراک می گذارد . برای مثال همان سالنی که نام برده شد !

اینکه فرزندانمان کجا درس می خوانند چه اهمیتی دارد؟ 

آیا در معماری کشور ما نیز به دبستان ها و مهد کودک ها همان میزان توجه می شود که به دانشگاه توجه می شود ؟ اهمیت این موضوع تا چه حد است ؟

آنچه امروز با آن در ایران مواجه هستیم ساخت و ساز های انبوه سازانی است که بدون در نظر گرفتن آینده تنها به حال می نگرند و اندکی بعد از آن را . در این طرح ساده اما زیبا که هتل NAKA phuket  نام دارد یکی از موفق ترین پروژه های بزرگ است که به صورت کاملا ساده اما مدولار بدون ایجاد شهرک سازی های بلند مرتبه ، با حفظ حریم توانسته است آسایش و آرامش را برای انسان فراهم نماید. 

آیا نمیتوان در معماری کنونی کشور ما نیز با استفاده از ساخته های مدولار کیفیت مورد نیاز را برای انبوه سازی ایجاد نمود ؟