"فتوت" از ریشه‌ی "فتی"، واژه‌ای اصالتا عربی است. در فرهنگ‌های لغات که بنگرید، تعاریفی نظیر "جوانمردی، سخا، کرم و بخشندگی" آمده است. اما ماجرای فتوت به همین سادگی نیست. فتوت پیش از آنکه یک خصلت مشخص یا صفت اخلاقی یا عادت رفتاری باشد، بیانگر نوعی سبک زندگی (لایف استایل) است که ناظر بر اعمال فردی و وجوه اجتماعی زندگی افراد است. در طول تاریخ بزرگان زیادی به این آیین درآمده‌اند و اصطلاحا "فتی" یا جوانمرد خوانده شده‌اند. حضرات ابراهیم و یوسف (ع) در متون مذهبی و قرآنی فتی شناخته شده‌اند. حضرت علی (ع) نیز با این لفظ خوانده شده است. عبارت معروف "لافتی الا علی" که از جانب پیامبر نقل شده است نیز بر همین موضوع دلالت دارد. 

مدت تالیف پست: 40دقیقه / مدت خواندن پست: 5دقیقه

سال پیش، دو فاجعه در مکه رخ داد و به صدر اخبار رسید: اول٫ سقوط یک جرثقیل غول پیکر و حادثه منی که به کشته شدن بیش از هزار زائر ختم شد. حوادثی که هر از چند سال یک بار جان صدها زائر را گرفته و انتقاد بر سیاست های حاکم را به اوج می رساند که به ذکر برخی از آن ها می پردازم:

آیا می توان به سادگی از شهر و خانه سرپیچی کرد؟ شهر ها حکم می کنند و خانه ها دستور می دهند . خانه فریاد می شکد بی حیا باش ، شهر امر می کند که از خویشاونداند بگسل . اما حاک بر شهر کیست ؟ و کیست که خانه را اینگونه بنا می کند ؟ شاید برایمان مهم باشد که بدانیم خانه و شهر امروز ما در ایران چه دستور می دهند و در گذشته به پدران ما چه می گفتند .

و مهم تر اینکه چرا سخن معماری و شهرسازی ما تغییر کرده است ؟