این حس برای خیلی از ایرانیها آشناست که خود را در حال قدم زدن در یک بافت تاریخی چند صد ساله مثل کاشان یا یزد یا خیلی از شهرهای تاریخی دیگر بیابند. یعنی ساختمانهایی که از چندصد سال پیش ساخته شده اند و با همان بافت و پلان به حیات پربرکتشان ادامه میدهند. اما از این حس که بیرون بیاییم، پیرامون ما ساختمانهای زیادی هستند که در چند سال گذشته بنا شده اند و معلوم هم نیست تا چند سال دیگر پا بر جا بمانند. اصلا معلوم نیست تا چند سال دیگر، انسانهایی که در این فضا و کیفیت زندگی میکنند، خودشان آنها را خراب میکنند یا خیر! در این نوشتار قصد نداریم ارزشهای معماری سنتی و سایر کلیشه های مشابه را بررسی کنیم. صرفا در حد توان به بررسی آنچیزی میپردازیم که عموم مردمان گذشته را معمار میساخته و در اغلب معماران تحصیل کرده امروزی مفقود است.