هنرمند پیشتاز روسی، که علاوه بر نقاشی در عرصه ی طراحی حروف و پوستر سازی و طراحی غرفه نمایشگاه فعالیت داشت. او با نقاشی داستان دو مربع (١٩٢٠) خود را پیشگام طراحی نوین حروف معرفی کرد. نظرات سوپره ماتیسم و کنستراکتیویسم را به هم آمیخت و گروه جی را بنیان نهاد.

واسیلی کاندینسکی/  Wassily Kandisky

الف) خطوط متقاطع، 1923، هنر آبستره

ب) ترکیب بندی شماره٧ ، 1913،  هنر آبستره

کاندینسکی شخصیت اثر گذار بر هنر سده ی بیستم، پیشگام نقاشی انتزاعی، بنیان گذار گروه سوار آبیفام است. از نظر او اگر هماهنگی های ناب تصویری عاری از صور عینی یا استعاری باشند، همچون اصوات ناب موسیقی روح انگیز می شوند، هنرمند آزادانه از انگیزش های روحی خویش پیروی می کند؛ حتی مختار است از صور طبیعی یکسره چشم بپوشد و خود را کاملا به نیروی بیانی  شکل ها رنگین بسپارد. تنها قانون او "ضرورت درونی" است. وی تحت تاثیر سوپره ماتیسم و کنستراکتیویسم به تدریج نظامی از سطوح و خطوط رنگی را جایگزین شکل های انداموار می کند. 

آثار بعدی او متاثر از میرو*  شکل های سیال تر و کیفیت سورئالیست به خود گرفتند.

*Joan Miro

فرنان لژه/ Leger

لژه با بینشی آینده گرا وبا زبانی صریح به ستایش شادمانه ی جهان صنعتی نوین و انسان سازنده ی این جهان پرداخت.

نقاشی هایش به نگاهی گذرا بر فضای داخل کارخانه شباهت دارند، داربست های ایستا با ریتم قطعات متحرک ماشین در می آمیزد تا فرم های هندسی حاوی نشانه های اشیا را بسازند.

آنتونیو سانت الیا/ Antonio Sant`Elia

طرح های معماری فتوریستی سانت الیا، 1914

فوتوریسم یا فیوچریسم در لغت به معنای آینده نگری است.

توماسو مارینتی شاعر و نویسنده ی ایتالیایی را می توان بنیان گذار این مکتب هنری و ادبی دانست.

مارینتی: "ما تأکید می کنیم که زیبایی جهان توسط زیبایی جدید به نام سرعت، غنای فزون تری یافته است. " این جمله را می توان موضوع اصلی این سبک تلقی کرد.

آینده نگری فتوریست ها در فلسفه ی هانری برگسون و فردریش نیچه ریشه داشت که به نوعی طغیان گری و آنارشیست در رفتار آن ها تبدیل شد.

در آثار فتوریست ها مناظر طبیعی جایی ندارد زیرا آن ها غرق در زندگی پرهیاهوی شهری و صنعتی شده اند.

تأکید بر حرکت در نقاشی بعد ها باعث ایجاد کارتون و پویا نمایی شد.

بعد از سال های ١٩٢٠ و ١٩٤٠ تعدادی ساختمان دولتی در سبک فوتوریسم ساخته شدند اما به طور کلی هیچ اثر معماری مهمی در این سبک ساخته نشده است.

شروع جنگ جهانی اول را می توان آغازی بر پایان جنبش فتوریسم دانست.

با این وجود مباحث مطرح شده توسط نظریه پردازان این سبک، که همه در راستای تبیین عصر جدید و خصوصیات جهان مدرن بود، حائز اهمیت بسیار است؛ به ویژه تصاویر کشیده شده توسط سانت الیا و سایر معماران فتوریسم، که پس از نیم قرن در دهه ی ١٩٦٠ به منصه ی ظهور رسید.

تئو وان دوسبورخ/ Theo Van Doesburg

تئو وان دوسبورخ نقاش هلندی به همراه لیسیتسکی نقاش روس، اتحاد بین دی استایل و ساخت گری را به وجود آوردند. دوسبورخ که به همراه موندریان دی استایل  را بنا نهاد، با کشیدن تابلوهایی در سال های 1925-1924 قاعده ی عمودی و افقی دی استایل را ترک گفت.

هنر جدید شکل گرفته را با اصطلاح عنصر گرایی ( المنتاریسم) نامیدند. عنصرگرایی و عنصرگرایان، نقاشی و طراحی (یا دیزاین) را فرآیندهای جمع آوری فرم های مجزا یا قطعات مادی در فضا می دانند.

مارسل دوشان از یکی هنرمندان اثرگذار بود. . او در سال ١٩١٧ یک توالت دیواری را با یک امضا به عنوان اثر هنری به یک نمایشگاه فرستاد. به اعتقاد او کافی است هنرمند به جای خلق یک اثر، انتخابی به عمل آورد. شیء منتخب لازم نیست که نو و یگانه باشد، بلکه می تواند از میان اشیاء عادی و دارای تولید انبوه انتخاب گردد. فقط باید به لحاظ موقعیت و تغییر معنایی که پیدا می کند نو باشد. تغییر معنایی که به واسطه ی جابه جایی و یا امضای هنرمند و یا هر افزوده ای به شیء ایجاد شود.

دوشان به تشکیل نمایشگاه های هنر مدرن در نیویورک و پاریس، به ویژه نمایشگاه سورئالیست ها  در 1947 در پاریس یاری رساند.

ژان آرپ در سال 1919 به کلن رفت و در تشکیل یک گروه دادئیستی همکاری کرد.

از جمله ویژگی های هنر دادا، گونه گونی گسترده ی آن است. میراثی از مدرنیسم و قصد به چالش گرفتن اصول پابرجای چیستی هنر، وجه اشتراک هنرمندان داداست. آن ها بیش از آنکه بخواهند چیز تازه ای را بنیاد نهند در پی به سوال گرفتن چیزهای موجودند.

این اثر بر خلاف یک تابلوی کوبیستی، ما را وسوسه نمیکند که بکوشیم تا چهره ی شاعر را در آن پیدا کنیم بلکه آشکارا مجموعه ای از شکل های انتزاعی است.

رئالیسم اجتماعی؛

دوشادوش تجربه گرایی فشرده ی هنر غربی، یک رئالیسم محافظه کارانه که کمتر تحت تأثیر آن بود، به حیاتش ادامه می داد و غالبا به خدمت جنبش های سیاسی و اجتماعی در می آمد. 

"رئالیسم اجتماعی" پدیده ای بین المللی و شاخه ای از هنر است که در آن، محیط، کار و مبارزات طبقات زحمتکش با روحیه ی هوادارانه ستوده و توصیف می شود.

در این روش ممکن است، اسلوب های رئالیستی و سورئالیستی و اکسپرسیونیتی با هم ادغام شوند.

اکپرسیونیسم انتزاعی(Abstract Expressionism):

 شیوهٔ هنری نوینی است که از دههٔ ۱۹۴۰ در نیویورک، متأثر از دو شیوه ی اکسپرسیونیسم و  سورئالیسم پا گرفت؛ در این طرز بیان تلاش می‌شود تا شکل و فضا از قید بازنمایی عینی و سنتی رها شود. به دلیل گرد هم آمدن هنرمندان این مکتب در شهر نیویورک، گاه با عنوان مکتب نیویورک نیز شناخته می‌شود.

 پیشوایان این مکتب واسیلی کاندینسکی، پل کله و فرانز مارک در مونیخ بودند.

ریچارد استس (Richard Estes)، مغازه ی ندیک، 1969-1970